28 Mayıs 2011 Cumartesi

Sabah kahvesi esliginde kucuk hayaller

Eskileri dusunuyorum.

Kucukken hayali bir kocam varmis. Ben hatirlamiyorum mesela. Almanya’da isciymis kendisi. Bildigin gurbetci. Adi Mehmet’mis. Onume gelene anlatirmisim. Hatta dermisim ki “Mehmet biraz para biriktirince beni de yanina aldiracak, ben de Almanya’ya gidicem”. Mehmet’le ilgili anilar yaziyormusum kafamdan. En fazla 3 yasinda falan olmaliyim. Bati’da o yaslarda boyle hayaller kuran insanlar buyuyunce genelde Capote falan olur, ben altin gunlerinde annemi millete rezil ettim o kadar.

Biraz buyukken kardesimi Abdullah Ocalan’in kizi oldugunu inandirmistim. Bunu yaptigimi hatirliyorum. 7-8 yaslarinda bir seydim, kardesim de olsun ki 4-5. Kurgu da su: Babam PKK’liymis ama ayrilmak istemis. Ocalan da tek sartla izin vermis. Italyan bir gazeteciden olma kizi kardesimi de yanimiza alacakmisiz, biz buyutecekmisiz. “Mesela bak senin adin Melek ya, Melike Ocalan da aslinda senin gercek ablan. Onun annesi de Finli bir baris elcisiymis.” diyerek inandiriciligin dibine bile vurmustum. Annemlere soylememekle de tehdit ettim, evet. Gunlerce gizli gizli agladigini hatirliyorum. Bati’da o yaslarda boyle kurgu orebilen insanlar buyuyunce Fellini veya Welles olur, ben psikopat kiskanc abla oldum o kadar.

Biraz daha buyuyunce resim ogretmenlerim iyi resim yaptigimi soylemeye basladi, guzel sanatlar okumami onerirlerdi genelde. Halbuki cizimim hala cok iyi sayilmaz. Lise 1’deki resim ogretmenim beni resim kursuna cagirdi. Gittim. Ama babam isin vehametini cabuk anladi, resim kursuna gittigim 2 sene boyunca okulda ancak karnimi doyurabilecek kadar harclik verdi. Tuval falan almak icin para isteyince yarin yarin diye oyaladigini hatirliyorum. O yasta bile “yarin” gokten para dusecegine inanacak kadar naif bir sanat askim olmadigi icin ben de kursa gitmekten vazgectim. Guzel sanatlara hazirlanma fikrim de boyle yok oldu. Halbuki harcliklarimdan zar zor biriktirip tuval, boya falan bile aliyordum. Bati’da boyle zorluklar yasayan insanlar buyunce Picasso falan olur, ben bu yasta hala hamurla boyayla ugrasan bir “manyak” oldum o kadar.

Cok sey olabilisim aslinda. Ogretmen oldum.

Hiç yorum yok: