12 Aralık 2010 Pazar

Körlük

Uzun bir aradan sonra kafami toparladim ve nihayet elime bir kitap alabildim. Tasinma telasi, isti guctu derken evet ancak kendimi bir kitaba verecek zamani buldum. Baska insanlara da oluyor mu bilemiyorum ama ben ne zaman bir kitabi cok severek okusam kendime kiziyorum, "neden daha once kesfedemedim ben seni" diyorum. José Saramago'nun Körlük kitabindan sonra da ayni seyi dedim, "neden" dedim, "neden daha once bulamadim ben seni?".

Kitap bir sehri bir anda etkisi altina alan beyaz körlük uzerine. Oyle ki bu körlüge ragmen gormeyen gozler cinayetlere, tecavuzlere tanik olur. Insanlar kimsenin kendilerini gormedigini dusunerek gercek benliklerini gizleme ihtiyaci duymaktan vazgecer. Tek bir kisi bilinmeyen bir nedenle bu körlügun etkisinden kurtulur. Tek bir cift goren goz ve bir sehir dolusu beyaz kor..

Bu kitap baska kosullar altinda beni bu kadar etkiler miydi, acikcasi bilemiyorum. Kitabi okurken kendimi o sehrin bir sakiniymisim, vaktiyle ve hatta uzunca bir sure o kadar goren gozun arasinda korlugu devam eden tek bir kisi kalmisim meger, bunu fark ettim. Cevremde neler olup biterken ben gozlerim acik ama dunyayi bembeyaz goruyormusum. Ne zaman ki salgin bitmis, tek kor ben de gercekleri gormeye baslamisim, ruhumun yasadigi sehrin nasil bir virane haline geldigini ve insanlarin gormeyen gozleri firsat bilip nelere kalkisabilecegine uyanmisim, iste o zaman korlugumun mucizesinin bir omur boyu surmesini diledim. 3 yil kor kalip gercek dunyaya uyanmak bir hediye degilmis, hak-hukuktan uzak bir cezaymis aslinda. Cevremdeki herkes tum bu pislikleri korlugumu kullanip benden gizlemis. En yakinim dedigim en uzagimmis, en gaddari en laneti en pisiymis. Korlugum sayesinde yalan yanlis sebeplerle aldatildigim gercegi ne de guzel gizlenmis benden. Halbuki ben sonsuza kadar gozlerimi kapatip o beyazligi hayal etmeyi aldatilmaya, aptal yerine konmaya, kandirilmaya tercih edecek kadar kor bir insandim.

Insan yasadiklarindan ders alir-almalidir gibi martavallar ancak yasananin etkisi azaldiktan sonra cevremizdeki insanlarin bir seyler soylemis olmak icin doldurdugu repliklerdir. Ama benim buna su an ihtiyacim yok. Yasadiklarim henuz taze. Nefretim hic dusunemeyecegim kadar derin. Korlugum mu? Sanirim ben hala korum. Tek fark her yer beyaz degil, simsiyah sadece.

Hiç yorum yok: